Deze dag begon met een compleet ander beeld als ik verwacht had. Het was in de nacht best wel koud geworden, maar dat deze nacht alle bergtoppen hun eerste laagje sneeuw zouden krijgen was een enorme verassing! Zo en wat was het koud. De flinke wind maakte het zo'n -4. De nacht was opgeheven en het eerste daglicht was aanwezig toen ik de wandeling startte. Ook de laatste hagelbuien verdwenen en het zag er naar uit dat het een goede wandeldag zou worden. De route had een ranger van de North Harris Trust op m'n kaart getekend en deze zou lopen naar een van de grootste overhangende rots partij(moutain Ulladale) in Europa die slechts maar een paar mensen hebben beklommen. De panorama is genomen naar het noorden waar het vlakkere Isle of Lewis zich bevind. 
Verder is er geen enkele boer die zo ver van de weg af zijn schapen laat lopen waardoor je alleen maar de herten voor je uit ziet springen, ook een dode forel van zo'n 60 cm dook plots op en de terug weg via het naast liggende dal (Gleann Mhiabhaig) was begonnen. Een gave wandeling van uiteindelijk toch wel +/- 24 km.
Wat wel gaaf is dat een aantal wandelpaden op dit eiland vroeger echt de enige verbindingen waren tussen bepaalde gebieden. Vandaag der dag wordt er zelfs nog vrijwillig door mensen gewerkt om deze waardevolle paden in goede conditie te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten