16-11-2009 Harris & Lewis

Inmiddels ben ik bijna 3 weken op Harris & Lewis geweest. Toen ik op het eiland kwam was het weer wennen aan de omgeving en duurde het even voordat ik me een beetje thuis voelde. Toch is en blijft “ de wandeling” die een hele dag in beslag neemt de beste manier om het landschap tot je door te laten dringen en na 3 dagen ofzo begon de ontdekking pas echt goed te lopen. Indrukwekkende wandelingen, spectaculaire licht omstandigheden, ontmoetingen met mensen etc. Huisinis

November is waarschijnlijk nou niet echt de beste maand om hier te zijn, omdat het gewoon ontzettend veel regent. Zoals bekent zorgt de warme golfstroom(4 graden) voor die vele regenbuien, maar ook dat het op de eilanden later pas kouder wordt als bij voorbeeld in Highlands. Halverwege december is er meer kans op een paar flinke koude weken en dus ook een drogere periode.
Harris is waarschijnlijk het meest interessante stuk van dit relatief grote eiland. Het bevat vrij hoge bergen(max.799m), stranden met duinen gelegen tussen rots partijen, geen bomen, alleen maar steen met daartussen of er op ontzettend veel 'peat'. Peat is turf. Je ziet het overal om je heen en in Lewis zelfs tot en met de horizon en de lokale bevolking gebruikt het nog steeds als brandstof voor de openhaard.
Lewis
Wat vooral opmerkelijk is is dat het zee water hier zo helder is dat het een fantastische blauwe kleur krijgt. Telkens als je naar de zee kijkt verbaast het je. Een blijvend effect en soms blijf ik dan ook gewoon een tijd lang stil staan. De ruige rotsen waar deze mooie zee op stukslaat tijdens dagen met geweldig harde wind zijn ook blijvend fascinerend. Het meeste gesteente is 'Gneis' dat zo'n 3000 miljoen jaar geleden is gaan ontstaan. Dit gesteente is dan ook zo hard dat door het stuk slaan van de golven amper erosie plaatsvindt en er dus ook geen zand ontstaat. De stranden hier bestaan uit kapotte schelpen vandaar de lichte kleur! Zeer fascinerend dus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten