Als je je ergens thuis willen voelen moet je vooral van de weg af en over de beschikbare wandelpaden het gebied gaan verkennen. Voor de The Old Man of Storr was dit niet zo moeilijk. Het is een van de attracties van Skye als het ware. Ook dit uitgekoude voetpad hiernaar toe was nog niet genoeg om weg te zijn van waar menig mens snel even langs komt draven en later weer zal verdwijnen. Wat me verbaasde was dat er ook zo ontzettend weinig wandelpaden op de nogal goed gedetailleerde kaarten waren aangegeven. Alleen het uitgekoude pad stond er op. Dit is dus ook een zichtbaar verschil tussen Schotland en Engeland waar je omkomt van de wandelpaden. Er zijn in Schotland zeker ook wel paden, maar die moet je zelf zoeken. Je vind ze wel snel hoor, maar niet op je kaart.
The Old man of Storr, daarachter de Cuillin Hills in het zuiden van Skye.
Je loopt en hoopt dat het pad ergens heen zal lopen en het brengt je vervolgens heen naar waar je op zoek was. De Storr(de top boven The Old Man of Storr) bleek gemakkelijker te bereiken dan ik dacht(719m). En wat een adrenaline! Steenarend en Zeerarend in een beeld. Het geluid van een stuk rotsblok dat in het dal kletterde. De harde wind die je hogerop het beste voelt en op de top een plateau van gras waar je je in je verbeelding van alles mee zou kunnen doen.
Maar ongetwijfeld zullen deze paden die er in de loop der jaren zijn ontstaan wel ergens in een wandelgids beschreven staan. Na deze wandeling voelde ik me gelukkig al een stuk meer thuis op Skye!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten